بانوی آب

✅مریم علیها السلام دست پرورده مرد و تربیت شده پدر نیست بلکه تربیت شده مادر است!

✅شرایط بسیاری لازم است تا انسان به جایی برسد که 

☘️فرزندش را به خدا اهدا نماید.

☘️و خدا آن فرزند را قبول کند.

🌷 مادر مریم، مریم را به خدا پناه داد و خدا نیز به او پناهندگی داد و در پناه خود پذیرفت.

✔️استعاذه مادر مریم علیها السلام، به صورت استعاذه مریم ـ سلام اللَّه علیها ـ ظهور کرد. 

وقتی مریم به دنیا آمد، مادرش گفت:

✨«وانّی أعیذها بک وذرّیتها من الشّیطان» (آل عمران /36)

خدایا من این دختر را و ذریه او را به تو پناه دادم.

✨خدا هم فرمود:

«فتقبّلها ربّها بقبول» (آل عمران /37)

✨بعد فرمود:

«وأنبتها نباتاً حسناً» (سورة مائده /27)

✅افراد بسیاری هستند که تنها، تلاش و کوشش آنها مقبول خدا است نه خود آنها و لذا خدا درباره همه افراد نمی‌فرماید که ما آنها را قبول کردیم و پناه دادیم.

✨ بلکه می فرماید:

(انّما یتقبّل اللَّه من المتّقین)(آل عمران /37)

قبول عمل غیر از قبول گوهر ذات عامل است. 

اعمال بسیاری ازمردم مقبول است اما باید دید که آیا گوهر ذاتشان هم، مقبول است یا نه؟ 

خداوند درباره مریم علیها السلام فرمود: (فتقبّلها) و نفرمود: «تقبّل عملها»، بنابراین مادر مریم علیها السلام، او را به پناه خدا سپرد، خدا هم پناهندگی داد. 

✔️نتیجه پناه خواستن از خداوند در کنار محراب است که مستجاب می‌شود و فرزندش می‌گوید: (انّی أعوذ بالرّحمن منک إن کنت تقیّاً).

آیت الله جوادی آملی

زن در آیینه جلال و جمال

https://eitaa.com/joinchat/1103298

منظور ایه 36 سوره ال عمران ولیس الذکر کالانثی چیست؟ این حرف از زبان مادر حضرت مریم «س» بوده یا فرمایش خداوند متعال است که از نظر  
من به عنوان خالق هستی زن ومرد یکسان نخواهند بود؟

 از آیه 36 سوره آل عمران:
«فَلَمَّا وَضَعَتهْا قَالَتْ رَبّ‏ِ إِنىّ‏ِ وَضَعْتهُا أُنثىَ‏ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَ لَیْسَ الذَّکَرُ کاَلْأُنثىَ»،
 نه برتری مردان بر زنان فهمیده می‌شود و نه عکس آن. تنها چیزی که از این آیه برداشت می‌شود، این است که مادر مریم می‌پنداشت که دختران نمی‌توانند کارآمدی پسران را برای فعالیت در معبد داشته باشند و تنها از این جهت پسران بر دختران برتری دارند و این با توجه به عرفی بود که در آن زمان وجود داشت که بر اساس آن، خدمت در معبد را برای دختران به دلیل محدودیت‌هایی جایز نمی‌دانستند.

سلمان فارسى حکایت می نماید:

روزى حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها بر پدرش ، رسول خدا صلّلى اللّه علیه و آله وارد شد.

وقتى رسول خدا چشمش بر چهره فاطمه افتاد، او را گریان و غمگین دید، به همین جهت علّت را جویا شد؟

حضرت زهراء سلام اللّه علیها در پاسخ پدر اظهار داشت : اى رسول خدا! روز گذشته بین من و همسرم ، علىّ بن ابى طالب علیه السلام جریانى اتّفاق افتاد که با یکدیگر ضمن صحبت ، شوخى و مزاح مى کردیم و من جمله اى را به عنوان شوخى به شوهرم گفتم ، که موجب ناراحتى او شد.

و چون احساس کردم که همسرم ناراحت است ، از سخن خویش غمگین و پشیمان گشتم و از او خواهش کردم تا از من راضى و خوشحال گردد.

و او نیز عذر مرا پذیرفت و شادمان شد و با خنده روئى با من مواجه گشت و احساس کردم که از من راضى مى باشد؛ ولى اکنون از خداى خود وحشت دارم که مبادا از من خشمگین و ناراضى باشد.

رسول خدا صلّلى اللّه علیه و آله با شنیدن چنین مطالبى اظهار نمود: اى دخترم ! همانا رضایت و خوشنودى شوهر همانند رضایت و خوشنودى خداوند متعال خواهد بود و غضب و ناراحتى شوهر سبب نارضایتى و ناراحتى خدا مى گردد.

و سپس افزود: هر زنى که خداوند را همچون حضرت مریم عبادت و ستایش کند؛ ولیکن شوهرش از او ناراضى باشد، عبادات و اعمال او مقبول درگاه خدا قرار نمى گیرد.

اى دخترم ! بدان که بهترین اعمال ، فرمان بُردارى و تبعیّت از شوهر است ، البتّه در مواردى که خلاف اسلام و قرآن نباشد بعد از آن ، بهترین کارها براى زن ریسندگى است ، یعنى کارهاى سبک و فردى ، به دور از نامحرمان را انجام دهد.

اى دخترم ! هر زنى که زحمات و مشقّات خانه دارى را تحمّل کند و خانه دارى نماید و براى رفاه و آسایش اعضاء خانواده اش تلاش ‍ نماید، همانا او اهل بهشت خواهد بود

چرا در قرآن نام حضرت مریم صریحا آمده است اما نام حضرت زهرا(س) به عنوان دختر پیامبر خاتم نیامده است؟

پاسخ آیت الله سیدرضی شیرازی: شکل سوال غلط است. چرا غلط است؟ اولا اینکه قرآن، حضرت فاطمه را با لقب شان معرفی کرده است. خدا ایشان را در قرآن "کوثر" نامیده که معنای بسیار عمیقی دارد. کوثر معرفی در بالاترین حد مدح است. بروید تفسیر این سوره بخوانید تا معنای بلندش را بدانید.

بعد هم اینکه مگر اثبات حقانیت یک موضوع با آمدن اسم ها در قرآن مشخص می شود؟ اولا و منطقا موضوع و مسمی است که باید در کتاب خدا مطرح شده باشد. که مکرر موضوع و مقام و توصیف حضرت زهرا در آیات مختلف آمده است. مثل آیه تطهیر، آیه مباهله، سوره قدر، کوثرو خیلی آیه داریم. نکته دیگر اینکه صرف آمدن نام اشخاص در قرآن، نشانه فضیلت آنان نیست؛ زیرا در قرآن کریم، نام افراد ستمکار و مشرک هم زیاد آمده است.