بانوی آب

سید هاشم حداد میفرمودند:

برای احترام کودکان نوزاد ، خوب است انسان تا چهل روز مجامعت نکند ، و قنداقه نوزادان را تا چند ماهگی در مجالس علم و محافل ذکر و حسینیه و محالّ عزاداری که نام حضرت سید الشهداء برده می شود ببرند؛چرا که نفس طفل همچون مغناطیس است و علوم و اوراد و اذکار و قدوسیت روح امام حسین را جذب میکند .

 طفل گرچه زبان ندارد ولی ادراک می کند، و روحش در دوران کودکی اگر در محل یا در محال معصیت برده شود ، آن جرم و گناه او را آلوده می کند ؛ و اگر در محل و یا محال ذکر و عبادت و علم برده شود، آن پاکی و صفا را به خود میگیرد.

میفرمودند : شما اطفال خود را در کنار اتاق روضه خوانی یا اتاق ذکری که دارید قرار بدهید ! علماء سابق اینطور عمل می نمودند . 
زیرا آثاری را که طفل در این زمان به خود اخذ می نماید تا آخر عمر در او ثابت می ماند و جزو غرائز و صفات فطری وی میگردد. چرا که نفس بچه در این زمان ، قابلیت محضه است؛ گرچه این معنی مهم و این سر خطیر را عامه مردم ادراک نکنند.

#روح_مجرد ص 95

@banooyeab
 @tezkar

«ما قله‌هاى تهذیب داریم. در همین قم، مرحوم حاج میرزا جواد آقاى ملکى، مرحوم علامه‌ى طباطبائى، مرحوم آقاى بهجت، مرحوم آقاى بهاءالدینى (رضوان اللَّه تعالى علیهم) قله‌هاى تهذیب در حوزه بودند. رفتار اینها، شناخت زندگى اینها، حرف­هاى اینها، خودش یکى از شفابخش‌ترین چیزهائى است که می­تواند انسان را آرام کند؛ به انسان آرامش بدهد، روشنائى بدهد، دل­ها را نورانى کند. در نجف بزرگانى بودند؛ سلسله‌ شاگردان مرحوم آخوند ملاحسینقلى تا مرحوم آقاى قاضى و دیگران و دیگران؛ اینها برجستگانند. به نحله‌هاى فکرى و عرفانى اینها هم کارى نداریم. در اینجا مسأله، مسأله‌ نظرى نیست. بعضى‌ها نحله‌هاى مختلفى هم داشتند. مرحوم سید مرتضى کشمیرى (رضوان اللَّه تعالى علیه) یکى از اساتید مرحوم حاج میرزا على آقاى قاضى است؛ اما نحله‌ فکرى اینها به­کلى از هم متفاوت است. ایشان از داشتن یک کتابى بشدت منع می­کند، ایشان به آن کتاب عشق می­ورزد؛ منافاتى ندارد. همین بزرگانى که در مشهد بودند، مردمانى بودند که ما اینها را به تقوا و طهارت و پاکیزگى شناختیم؛ مرحوم حاج میرزا جواد آقاى تهرانى، مرحوم حاج شیخ مجتبى و امثال ایشان؛ اینها هم همین جورند. عمده این است که این دل زنگار گرفته را یک زبان معنوى، یک سخن برخاسته‌ از دل شفا ببخشد و این زنگار را برطرف کند. بنابراین ما اینجا بحث عرفان­هاى نظرى را نداریم»

(بیانات رهبری در دیدار طلاب، فضلا و اساتید حوزه علمیه قم، ۱۳۸۹/۰۷/۲۹).

 در محیط خانواده است که اول بار همه هویت و شخصیت یک انسان بر اساس فرهنگ آن جامعه شکل می‌گیرد و این پدر و مادرند که به طور غیر مستقیم و بدون این‌که خود آن‌ها تصنعی به کار ببرند، به طور طبیعی محتوای ذهن و فکر و عمل و معلومات و اعتقادات و مقدسات و این‌ها را به نسل بعدی منتقل می‌کند.
۱۳۷۹/۱۰/۱۵

امام خامنه ای 
کارخانه انسان سازی 
 

آیا زنان در تعقل دچار نقصان هستند؟

 جهت روشن شدن مطلب باید به چند نکته توجه نماییم:

1ـ در روایات، عقل با معانی مختلفی به کار رفته است. حضرت علی(ع) می فرمایند: «العقل عقلان عقل الطبّع و عقل التّجربه ...»(6) «عقل دو نوع است: عقل طبیعی فرد و عقل تجربه.» حال چه بسا در روایات نقص عقل، مراد ضعف عقل تجربه زن باشد. خداوند با خلق انسان اراده نمود که با تداوم نسل او، هرچه بیشتر اشرف موجودات، مسجود ملائک، پا به عرصه هستی گذارد. هر چند در تولید مثل هر فرد از آدمیان پدر و مادر سهمی یکسان دارند ولی خداوند طبیعت را به گونه ای قرار داده تا تأثیر مادر در شکل گیری شخصیت فرزند و رشد و تعالی او بیشتر باشد. فرزند، 9 ماه از ابتدای هستی خود را که مهمترین بخش زندگیش در شکل گیری وجودی او می باشد، در جسم مادر قرار دارد و از حالات و رفتار او اثر می پذیرد. پس از تولد نیز خداوند غذای انحصاری کودک را در بدن مادر قرار داده است. علاوه بر آن به دلیل آنکه خداوند ساختار وجودی زن را به گونه ای قرار داده که عاطفه بسیار دارد و صبر فراوان، لذا در سالیان اولیه زندگی کودک که هر اثر تربیتی چون نقشی بر روی سنگ به یادگار خواهد ماند کودک دایما از مادر تأثیر پذیرفته و شخصیتش شکل می پذیرد. مادران مسؤولیت تربیت نسل بشر را بر عهده می گیرند و پدران مسؤولیت تأمین نیازهای اقتصادی خانواده را دارند. لذا زن با خانه انس بیشتری می یابد و مرد در صحنه اجتماع حضور بیشتری دارد. این امر چه بسا موجب کمبود تجارب اجتماعی در زنان می گردد ولی در عوض سبب می شود تا زنان نقش مادری خود را بهتر ایفا نمایند و بدان مرتبت نایل آیند که بهشت در زیر پای آنان قرار گیرد.(7)

به وضوح روشن است که نقص در عقل تجربه، ضعف چندانی برای زنان محسوب نمی گردد. چرا که هرگاه لازم دید، جهت ازدیاد تجارب در صحنه جامعه حضور جدی می یابد و هر گاه این حضور را مخلّ به مسؤولیتهای دیگر خود نیابد در صدد جبران این نقص برخواهد آمد.

کوتاه ترین سوره ی قرآن، سوره کوثر است .

عرب جاهلی مدام بر پیامبر طعنه می زد که تو ابتری !!!

انتظار می کشید که پیامبر از دنیا برود و ندای توحید خاموش شود .

خداوند با سوره مبارکه کوثر همه ی این خیالات باطل را نقش برآب کرد .

ای پیامبر من، ما به تو کوثر دادیم .(کوثر یعنی خیر کثیر فزاینده ی جاری) 

تو به سبب کوثر جاودانه خواهی شد .

معیار ابتر بودن (یعنی بی عاقبت، بی نتیجه، بی ثمر، یعنی راهی که به مقصد نمی رسد ) پسر داشتن یا پسر نداشتن نیست ! 

معیار ابتر بودن، کوثر داشتن یا کوثر نداشتن است .

پیامبر من به شکرانه اعطای کوثر به پروردگارت توجهی خاص کن و نماز بگذار در هنگام نماز دست هایت را به محاذی گوش بالا ببر و تکبیر بگو، بدان پروردگار تو از همه بزرگ تر است و قدرت ها به دست اوست و هیچ چیز جز خدا و اراده ی او در عالم موثر نیست .
قربانی کن، انفاق کن .

و بدان که دشمن تو قطعا و یقینا خودش بی ثمر، و راه و هدفش بی نتیجه خواهد ماند و او خودش ابتر است .

سوره کوثر به ما یاد داد، معیار کوثر داشتن است نه پسر داشتن 
فهمیدیم که اسلام که از مصادیق کوثر است هرگز در گزردش روزگاران سر خم نخواهد کرد و از سیر تکاملی خود باز نخواهد ماند، پیامبران را شناختیم همان نور جاودانه که راه و هدفش جاودانی است و به ثمر خواهد نشست .
و اینکه ....
کوثری بودن شرط بقاست .

اگر آرزو داریم در این شجره طیبه جایی داشته باشیم و اثری بگذاریم باید در خط کوثر باقی بمانید روز به روز به این حبل متصل (قرآن)چنگ بزنیم زیرا که از مصادیق کوثر بعد از وجود مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها ، قرآن ، اهل بیت عصمت و طهارت، خلق عظیم رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و همچنین عترت ایشان ذکر شده است .

هر چه به این کوثر نزدیک تر شویم ،کوثری تر شویم در این راه باقی تریم .

به یاد سردار دلها حاج قاسم سلیمانی که غرقه ی دریای کوثر بود فاتحه و صلوات هدیه نماییم .

💫🍀💫🍀💫🍀💫🍀💫

هدی هاشم خانلو

خداوند آدم را آفرید و او را تعلیم داد به کل اسماء🌺🌺🌺
«و علم آدم الاسماء کلها»🍀🍀
ولی آن زمان مشرف به سکنی گزیدن در بهشت قرب شد که «زوج» او با او قرین و همراه گشت🌺🌺🌺
«وقلنا یا آدم اسکن انت و زوجک الجنة...»🍀🍀
آری سکونت در بهشت قرب تنها در زوجیت است و زن و مرد را خداوند قرین هم قرار داد تا با هم و  همراه هم طریق راه کمال کنند و به تجلی مودت و رحمت برسند.  
«برگرفته از صحبت های دکتر زاهدی پژوهشگر تعلیم و تربیت قرآنی»