احکام الهى داراى حکمت و علت هستند . اگر چه ممکن است بعضى از حکمت هاى احکام را بتوانیم به دست آوریم . امّا علت احکام به درستى بر ما روشن نیست . عقل ما با توجه به آموزه هاى اسلامى یا علوم تجربى و حسى مى تواند بعضى حکمت ها را براى احکام الهى و از جمله نگه داشتن « عدّه » استنباط نماید .
قبل از اینکه به ذکر حکمت هاى احتمالى در مورد عدّه بپردازیم ، توجّه به چند حکم فقهى ضرورت دارد؛
۱. عدّه انواع مختلفى دارد که متضمّن حکمت هاى مشترک و خاص است . عدّه طلاق در ازدواج دایم و عدّه پایان مدّت در ازدواج موقت و عدّه وفات در صورت فوت شوهر .
۲. در صورت عدم نزدیکى بعد از ازدواج و یا یائسگى زن در ازدواج موقت ، عده منتفى مى گردد .
۳. زن در زمان عدّه داراى حقوق و تکالیفى است .
با این مقدّمه برخى از حکمت ها را این گونه مى توان شماره نمود :
۱. حکمت بهداشتی
بى شک ارتباط جنسى ممکن است زمینه مناسب براى انتقال یا شکل گیرى بیمارى ها و عفونت هاى مختلف فراهم آورد این احتمال در ارتباطات متعدّد جنسى بیشتر و خطرناکتر است . در این میان زن به لحاظ ساختار جسمى و فیزیکى و هم به خاطر فعل و انفعالات طبیعى رحمى قابلیت بیشترى براى دریافت ، پرورش و انتقال بیمارى ها و عفونت ها دارد . زمان عدّه در حقیقت مى تواند نقش قرنطینه براى رحم زن باشد . شاید حکمت سه بار پاک شدن از حیض ۱ براى عدّه نیز اشاره لطیفى به این نکته باشد . چون از نظر فیزیولوژى حیض نوعى خانه تکانى رحم از سلول هاى مرده و عفونت هاى داخلى و خارجى است و سه بار خانه تکانى در عدّه طلاق محیط کم خطرى را براى ارتباط جنسى جدید و تولید نسل ایجاد مى نماید
